Παροιμίαι Σολομώντος 9:1
Η σοφία ωκοδόμησε τον οίκον αυτής, ελατόμησε τους στύλους αυτής επτά·
Παροιμίαι Σολομώντος 9:2
έσφαξε τη σφάγια αυτής, εκέρασε τον οίνον αυτής, και ητοίμασε την τράπεζαν αυτής·
Παροιμίαι Σολομώντος 9:3
απέστειλε τας θεραπαίνας αυτής, κηρύττει επί των υψηλών τόπων της πόλεως,
Παροιμίαι Σολομώντος 9:4
Όστις είναι άφρων, ας στραφή εδώ· και, προς τους ενδεείς φρενών, λέγει προς αυτούς,
Παροιμίαι Σολομώντος 9:5
Έλθετε, φάγετε από του άρτου μου, και πίετε από του οίνου τον οποίον εκέρασα·
Παροιμίαι Σολομώντος 9:6
αφήσατε την αφροσύνην και ζήσατε· και κατευθύνθητε εν τη οδώ της συνέσεως.
Παροιμίαι Σολομώντος 9:7
Ο νουθετών χλευαστήν λαμβάνει εις εαυτόν ατιμίαν· και ο ελέγχων τον ασεβή λαμβάνει εις εαυτόν μώμον.
Παροιμίαι Σολομώντος 9:8
Μη έλεγχε χλευαστήν, διά να μη σε μισήση· έλεγχε σοφόν, και θέλει σε αγαπήσει.
Παροιμίαι Σολομώντος 9:9
Δίδε αφορμήν εις τον σοφόν και θέλει γείνει σοφώτερος· δίδασκε τον δίκαιον και θέλει αυξηθή εις μάθησιν.
Παροιμίαι Σολομώντος 9:10
Αρχή σοφίας φόβος Κυρίου· και επίγνωσις αγίων φρόνησις.
Παροιμίαι Σολομώντος 9:11
Διότι δι' εμού αι ημέραι σου θέλουσι πολλαπλασιασθή, και έτη ζωής θέλουσι προστεθή εις σε.
Παροιμίαι Σολομώντος 9:12
Εάν γείνης σοφός, θέλεις είσθαι σοφός διά σεαυτόν· και εάν γείνης χλευαστής, συ μόνος θέλεις πάσχει.
Παροιμίαι Σολομώντος 9:13
Γυνή άφρων, θρασεία, ανόητος και μη γνωρίζουσα μηδέν·
Παροιμίαι Σολομώντος 9:14
κάθηται εν τη θύρα της οικίας αυτής επί θρόνου, εν τοις υψηλοίς τόποις της πόλεως,
Παροιμίαι Σολομώντος 9:15
προσκαλούσα τους διαβάτας τους κατευθυνομένους εις την οδόν αυτών·
Παροιμίαι Σολομώντος 9:16
όστις είναι άφρων, ας στραφή εδώ· και προς τον ενδεή φρενών, λέγει προς αυτόν,
Παροιμίαι Σολομώντος 9:17
Τα κλοπιμαία ύδατα είναι γλυκέα, και ο κρύφιος άρτος είναι ηδύς.
Παροιμίαι Σολομώντος 9:18
Αλλ' αυτός αγνοεί ότι εκεί είναι οι νεκροί, και εις τα βάθη του άδου οι κεκλημένοι αυτής.